برای مشاهده کامل عکس بر روی آن کلیک کنید
فاصله زمانی بین سال‌های ۱۸۸۰ و ۱۹۳۰ میلادی، بعنوان دوران اولیه بدنسازی شناخته می‌شود.
باقی مطلب رو در ادامه مطلب بخوانید
تاریخ بدنسازی؛ ازآغاز تا کنون
((دوران اولیه))
((فاصله زمانی بین سال‌های ۱۸۸۰ و ۱۹۳۰ میلادی، بعنوان دوران اولیه بدنسازی شناخته می‌شود))
در واقع، بدنسازی(هنر نمایش زیبایی اندام) قبل از قرن نوزدهم میلادی وجود خارجی نداشت، تا اینکه مردی به نام یوجین ساندو(که با لقب پدر بدنسازی مدرن شناخته می‌شود) آن را پایه گذاری نمود.ساندو بعنوان پیشگام ورزش بدنسازی شناخته می‌شود، زیرا اولین کسی بود که فیزیک خود را در قالب نمایش قابلیت‌های بدنی در معرض دید عموم قرار داد. اگرچه حضار معمولاً از دیدن یک بدن عضلانی به وجد می‌آمدند، اما این افراد اغلب بدن خود را در غالب بخشی از مسابقات زورآزمایی و یا کشتی به نمایش می‌گذاشتند. مدیر برنامه‌های ساندو برنامه صحنه‌ای خاصی را بر پایه همین نمایشات برای او طراحی کرده بود. او در این امر بسیار موفق شد و بر پایه همین شهرت، به فعالیت‌های تجاری پرداخت. ساندو از جمله اولین کسانی بود که محصولاتی را با نام خودشان روانه بازار کردند. او همگام با افزایش شهرتش به مرور بعنوان یکی از مخترعان و فروشندگان اولین تجهیزات عمومی بدنسازی نیز شناخته شده بود. ساندو از طرفداران سرسخت فیزیک ایده‌آل یونانی بود(بر پایه این معیار، یک فیزیک بی نقص باید تا جای ممکن به ابعاد و ارقام ریاضی رعایت شده در مجسمه‌های یونان و روم باستان نزدیک می‌بود) و فیزیک بدنی خویش را بر همین اساس ساخته و پرداخته نموده بود. بعلاوه، داوری در دوران اولیه بدنسازی نیز بر اساس نزدیکی بدن افراد به همین ابعاد ایده‌آل صورت می‌گرفت. او اولین رقابت بدنسازی را در تاریخ ۱۴ سپتامبر ۱۹۰۱ میلادی با نام مسابقه بزرگ در HALL ALBERT ROYAL در شهر لندن برگزار کرد. این مسابقه که با قضاوت خود ساندو، سر چارلز لاوس و سر آرتور کانن دویل همراه بود، با موفقیت عظیمی روبرو گشته و مورد توجه صدها نفر از مشتاقان بدنسازی قرار گرفت. مجسمه برنزی ساندو که توسط فردریک پومری تراشیده بود، به برنده این مسابقه اهدا گشت. قابل ذکر است که برنده مسابقه نیز فردی به نام ویلیام ال.مورای از اهالی ناتینگهام انگلستان بود. امروزه، مسابقه مسترالمپیا بعنوان معتبرترین رقابت بدنسازی شناخته شده و برندگان این عنوان نیز از سال ۱۹۹۷ تا کنون مفتخر به دریافت مجسمه برنزی ساندو(یعنی همان مجسمه‌ای که ساندو روزی به برنده اولین مسابقه اهدا نمود) بوده‌اند. در شانزدهم ژانویه سال 1904 میلادی، اولین مسابقه بزرگ بدنسازی در آمریکا ، در شهر نیویورک در GARDEN SQUARE MADISON برگزار شد. برنده این مسابقه شخصی به نام ال تره لوآر بود که موفق به کسب عنوان خوش اندام‌ترین مرد جهان گردید. او جایزه‌ای به مبلغ ۱۰۰۰دلار را دریافت نمود که برای آن زمان رقم قابل توجهی به حساب می‌آمد. دو هفته بعد، توماس ادیسون فیلمی را از برنامه فیگور تره لوآر تهیه کرد. ادیسون چند سال قبل هم دو فیلم درباره ساندو ساخته بود. در نتیجه، او اولین کسی به شمار می‌رود که فیلم‌هایی را با حضور بدنسازان ساخته است. در اوایل قرن بیستم، برنار مک فادن و چارلز اتلس به بسط و توسعه بدنسازی در سراسر جهان پرداختند. ای.پی.اسووبودا هم بعنوان یکی از دیگر پیشگامان بدنسازی در آمریکا به شمار می‌رفت، به طوری که چارلز اتلس تمام دانسته‌ها و پیشرفت‌های خود را به او نسبت داده است.
دیگر بدنسازان برجسته دوران اولیه بدنسازی(قبل از ۱۹۳۰ میلادی) عبارتند از: ارل لیدرمن (نویسنده بعضی از اولین کتاب‌های آموزشی بدنسازی)، زیگموند بریت بارت(بدنساز مشهور یهودی)، گئورگ هاکن اشمیت، جورج اف.جووت، ماکسیک( یکی از پیشگامان هنر فیگور)، مونته سالدو، آلفرد ماس، لینول استرانگ فورت، گوستاو فریستنسکی(قهرمان چک)، آلن سی.مید و.....
((عصر طلایی))
((از فاصله زمانی بین سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۷۰ میلادی اغلب بعنوان عصر طلایی بدنسازی یاد می‌شود))
این مسأله عمدتاً به تغییر نگرش در زیبایی شناختی این ورزش و تمایل به کسب حجم بیشتر(در کنار تناسب و تفکیک عضلانی مختص دوران اولیه) مربوط می‌شد.البته، وقوع جنگ جهانی دوم بعنوان یکی از دلایل اصلی این مسأله به شمار می‌رود، زیرا با آغاز جنگ ، اشتیاق مردان جوان برای ساختن بدن‌های بزرگتر و قوی‌تر نیز افزیش یافت. مجموعه این عوامل باعث شد تا پیشرفت‌هایی در زمینه تکنیک‌های تمرین و اصول تغذیه پدیدار شد و تجهیزات تمرینی نیز از وضعیت بهتری برخوردار گردند.بعلاوه، چندین نشریه اختصاصی پا به عرصه وجود نهاده و با گسترش محبوبیت این رشته، مسابقات جدیدی نیز از راه رسدند.
برخی از اسامی مشهور این دوران عبارتند از استیو ریوز( که به واسطه ایفای نقش‌های هرکول و ....به محبوبیت خاصی در آن زمان دست یافته بود)، رگ پارک، جان گریمک، لاری اسکات، بیل پرل و اروین"زابو"کوزوسکی.
افزایش محبوبیت اتحادیه ورزش آماتور AAU سبب گشت تا علاوه بر مسابقه وزنه برداری که از قبل برگزار می‌شد، یک مسابقه بدنسازی نیز در سال ۱۹۳۹ توسط این نهاد پایه ریزی گردد. این مسابقه در سال بعد با نام آقای آمریکاAAU برگزار گردید. در اواسط دهه ۱۹۴۰ میلادی بود که موج نارضایتی از AAU در میان اکثر بدنسازان به راه افتاد، چون این نهاد تنها به بدنسازان آماتور اجازه رقابت می‌داد و بعلاوه، توجه بیشتری را به ورزش المپیکی وزنه برداری معطوف نموده بود.همین امر باعث شد تا برادران ویدر به فکر برپایی فدراسیون بین‌المللی بدنسازان(IFBB) آنها رقابتی تحت عنوان آقای آمریکا IFBB را برگزار نمودند، که شرکت در آن برای ورزشکاران حرفه‌ای آزاد بود.
در سال 1950، سازمان دیگری با نام انجمن ملی بدنسازان آماتور(NABBA)، مسابقه آقای جهان NABBA را در بریتانیا آغاز نمود.مسابقه مهم دیگری که در این دوران متولد شد، رقابت مستر المپیا بود که اولین بار در سال 1965 برگزار گردید. دستیابی به این عنوان در حال حاضر بعنوان بزرگترین افتخار دنیای بدنسازی محسوب می‌شود.
در ابتدا مسابقات فقط برای مردان برگزار می‌شدند، اما NABBA برای اولین بار رقابت بانوی جهان را در سال 1965 به مسابقه میس المپیا (بانوی المپیا) نیز در سال 1980 به راه افتاد.
((دهه ۱۹۷۰ میلادی و پس از آن))
در دهه ۱۹۷۰میلادی، بدنسازی به لطف آرنولد شوارزنگر و نمایش فیلم IRON PUMPING در سال ۱۹۷۷ از عمومیت بیشتری برخوردار گردید. در این زمان، IFBB حکومت خود را در این ورزش را تثبیت نموده و AAU نیز ناچار به عقب نشینی شده بود.
جیم منیون در سال 1981 (یعنی در ست هنگامی که از ریاست کمیته بدنسازی AAU کنار کشیده بود) نسبت به تأسیس کمیته ملی بدنسازی یا همان NPC اقدام نمود. امروزه، NPC بعنوان موفق ترین سازمان بدنسازی در ایالات متحده آمریکا شناخته شده و در واقع، شاخه آماتور IFBB می‌باشد. در اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود میلادی، دنیای بدنسازی شاهد افول رقابت‌هایی بود که با حمایت AAU برای همیشه از ادامه برگزاری رقابت‌های بدنسازی منصرف گردید.
در سال 1990 میلادی، وینس مک ماهون ( برگزار کننده رقابت‌های کشتی کج) اعلام کرد که در حال تأسیس سازمانی جدید برای بدنسازی با نام فدراسیون جهانی بدنسازی یا WBF می‌باشد. مک ماهون تلاش می‌کرد تا تجاری بازی موجود در رقابت‌های کشتی کج و جایزه‌های نقدی بیشتری را به دنیای بدنسازی وارد کند. او قراردادها ی بلند مدت و پرسودی را با 13 بدنساز حرفه‌ای تنظیم نمود که این مسأله تا آن زمان بی‌سابقه بود. باید توجه داشت که بیشتر بدنسازان WBF، با ترک IFBB به این سازمان جدید پیوسته بودند.
در پاسخ به شکل گیری WBF، بن ویدر( ریاست IFBB) همه بدنسازانی را که با WBF قرارداد بسته بودند، در لیست سیاه قرار داد. همچنین، IFBB به آرامی و در سکوت اقدام به حذف نمونه گیری دوپیینگ از ورزشکاران کرد، زیرا رقابت با سازمان جدیدی که مصرف استروئید در آن آزاد بود، بسیار دشوار می‌نمود. در سال 1992 وینس مک ماهون از انجام آزمایش دوپینگ برای ورزشکاران WBF خبر داد، زیرا او و WWF(فدراسیون جهانی کشتی کج) به اتهام دخالت در قاچاق استروئید از جانب دولت فدرال تحت بازجویی قرار داشتند. برخی از منابع همان دوران گزارش کرده‌اند که به واسطه همین مسأله، کیفیت بدن‌های ورزشکاران رقابت WBF در سال۱۹۹۲ بسیار پائین بود.
مک ماهون در جولای ۱۹۹۲ به طور رسمی اقدام به انحلال WBF نمود. بعنوان برخی از دلایل احتمالی این اقدام می‌توان به درآمد ناکافی پخش تلویزیونی مسابقات WBF، فروش پائین مجله بدنسازی WBF، وهزینه‌های پرداخت قرار دادها، تولید دو برنامه تلویزیونی، و انتشار مجله ماهانه اشاره نمود. با این وجود، تأسیس WBF از دو جنبه برای ورزشکاران IFBB حائز اهمیت و مفید بود: 1)این مسأله باعث گردید تا بنیانگذار IFBB،جو ویدر، با بسیاری از ورزشکاران حرفه‌ای خود قرارداد ببندد، و 2) باعث شد تا IFBB نسبت به افزایش جایزه نقدی در مسابقات مصوب خود اقدام نماید. جو ویدر در نهایت اعلام نمود که بدنسازان خاطی می‌توانند با پرداخت جریمه‌ای برابر با ده درصد حقوق سالیانه‌ای که از WBF دریافت می‌کردند، به IFBB بازگردند.
IFBB در سال‌های آغازین هزاره سوم سعی داشت تا بدنسازی را به یک ورزش المپیکی تبدیل نماید. این نهاد در سال ۲۰۰۰ موفق به کسب عضویت IOC گردیده و تلاش نمود تا با گرفتن مجوز حضور نمایشی این ورزش در مسابقات المپیک بتواند زمینه حضور رسمی بدنسازی در این مسابقات را فراهم آورد. البته، این مسأله هرگز اتفاق نیافتاد. تأئیدیه المپیک برای حضور بدنسازی هنوز مورد بحث و مجادله است، زیرا برخی معتقدند بدنسازی یک ورزش نیست و رقابت‌های آن فاقد تلاش‌های ورزشی می‌باشند. همچنین برخی نیز هنوز دچار این سوءتفاهم هستند که بدنسازی الزاماً شامل استفاده از استروئیدها آنابولیک که مصرفشان در المپیک ممنوع است، می‌باشد. ردنقطه مقابل، طرفداران بدنسازی که خود برنامه فیگور مسابقه نیاز به مهارت و آمادگی دارد، و لذا بدنسازی باید بعنوان یک ورزش پذیرفته شود.